Snow partridge

A stone-colored terrestrial bird of stony hillsides, mountain ridges, and meadows above treeline. Adults speckled gray and white above, with dense rusty streaking on white underparts, red bill, and deep red legs. Usually forages in small groups, often in very exposed areas such as cliff sides and rocky ridges. Song, often given by multiple birds in a group simultaneously, is high-pitched and has a slippery, squeaky quality like wet shoes on tile; male song louder and ascending, female’s softer and descending. 
This partridge appears grey above and chestnut below with bright red bill and legs and the upperparts finely barred in black and white. In flight the pattern of dark brown primaries and secondaries with a narrow trailing white margin make them somewhat like the much larger Tibetan snowcock. The 14-feathered tail is dark and barred in white. There is variation in the shade and some birds have a nearly black crown. The primaries and secondaries are brown and the breast is deep chestnut. The abdomen has more white and the lower flanks and feathers around the vent are barred brown and white. The under-tail coverts are chestnut with black shaft streaks and white tips. Young birds have the lower parts mottled and the barring less distinct. The tarsus is feathered on the front of the leg half-way to the toes. 

It measures 38–40 cm in length. Females weigh 450–580 g; males, 550–700 g. Sexes are similar in plumage, female lacks spurs on the tarsus while the male has a blunt spur and sometimes a second incipient spur. Downy chicks have a resemblance to the chicks of the blood pheasant. Chicks are born with the tarsi feathered and the nostril opening is covered by feathers. 

Taiga Bean Goose

The taiga bean goose is the species of bean goose most likely to be seen in the UK. It tends to be darker and browner than the other 'grey geese' species with orange legs and a darker head and neck. It is typically larger than the related tundra bean goose with similar plumage, a sleeker body and longer neck. The yellow-orange patch on the bill usually covers more than half the bill. Breeds in the taiga from Western Siberia to Scandinavia and winters in Western Europe with small numbers regularly occuring at sites in Scotland and eastern England.

They eat Grass, cereals, potatoes and other crops. The bean goose is one of the ‘grey geese’. It tends to be darker and browner than the other species in this group and also has a darker head and neck. The Bean Gooses beak is black at the base and tip, with an orange band across the middle. Their legs and feet are also bright orange.
Their upper wing-coverts are dark brown, as in the White-fronted Goose and the Lesser White-fronted Goose, but differing from these in having narrow white fringes to the feathers.

Greater White-fronted Goose

The Greater White-fronted Goose is a stocky brown goose that occurs across the Northern Hemisphere and in North America is found mainly west of the Mississippi. It sports white feathers around its pinkish orange bill, orange legs, and a white line down its side. These geese breed in arctic tundra and winter in large flocks in wetlands, lakes, and croplands. They can be confused with Graylag Geese, an often-domesticated species that can occur in small numbers around farms and parks in North America. Greater White-fronted Geese eat primarily sedges, grasses, berries, and plant tubers during the summer and seeds, grain, and grasses in the winter. They peck at vegetation and stems, plucking tubers, seeds, or grains from plants. In the water they peck at emergent vegetation and submerge their head to reach underwater plants.

Female Greater White-fronted Geese make a scrape in the ground and weave in surrounding grasses and sedges to form a bowl. They line the nest with plant material and down feathers. Greater White-fronted Geese are strong fliers that fly in single file or in "V" formation. They typically call in flight—a high-pitched laugh. When they are ready to come in for a landing they teeter from side to side similar to a falling leaf. They pick grain from fields, graze on grass, and nibble on underwater vegetation by tipping up like a dabbling duck. Outside of the breeding season, Greater White-fronted Geese are social birds and often gather in groups. On the breeding grounds they defend the nest site, threatening intruders in a bent-over posture with the neck stretched straight out.

താടിക്കാരന്‍ കഴുകന്‍ (Bearded Vulture)

കഴുകന്മാര്‍ മാംസഭോജികളാണ്. വളരെ വിരളമായി മാത്രമേ അവര്‍ വേട്ടയാടി ആഹാരം ക ണ്ടെത്തുകയുള്ളൂ. കഴുകന്മാരുടെ കൂട്ടത്തിലെ ബുദ്ധിമാനാണ് താടിക്കാരന്‍ കഴുകന്‍ (bearded vulture)  എന്നും ലാമെര്‍ജിയാര്‍(lammergeyar) എന്നും വിളിക്കുന്ന വലിയ കഴുകന്‍. യൂറോപ്പില്‍ നിന്നും വംശനാശം സംഭവിച്ചു കഴിഞ്ഞ  താടിക്കാരന്‍ കഴുകന്‍ ഇപ്പോള്‍ പൂര്‍വ ആഫ്രിക്കന്‍ പ്രദേശത്തും മധ്യ ഏഷ്യയിലുമാണ് കാണപ്പെടുന്നത്. കടുത്ത വംശനാശഭീഷണി നേരിടുന്ന ഒരു പക്ഷി വര്‍ഗമാണ് ഇവര്‍. എല്ലിനുള്ളിലെ മജ്ജ വലിയ ഊര്‍ജ്ജദായകമായ ഭക്ഷണമാണെന്ന് താടിക്കാരന്‍ കഴുകന്‍ പണ്ടേ മനസിലാക്കിയിരുന്നു. 

അതിനാല്‍ തന്നെ ചത്ത ജീവികളെ ഭക്ഷിക്കാനായി മറ്റു കഴുകന്മാരോട് വഴക്കിനും മല്പി ടുത്തത്തിനുമൊന്നും ഈ താടിക്കാര്‍ പോകാറില്ല. അവസാനത്തെ മാംസതരിയും ഭക്ഷിച്ച് മറ്റു കഴുകന്മാര്‍ പോയിക്കഴിഞ്ഞാണ് താടിക്കാരന്‍ കഴുകന്‍ പണി തുടങ്ങുന്നത്. വലിയ എല്ലില്‍ ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്ന മജ്ജ എല്ലിനെ തല്ലിപ്പൊളിച്ചു പുറത്തെടുക്കാനുള്ള ശക്തിയൊന്നും താടിക്കാര്‍ക്കില്ല. പക്ഷെ അതിനു ഒരു സൂത്രം അവര്‍ക്കറിയാം.
വലിയ എല്ലുകളെയും കൊണ്ട് ഉയരത്തില്‍ പറന്ന് അവര്‍ നല്ല കാഠിന്യമുള്ള പാറക്കൂട്ടങ്ങള്‍ക്ക് മുകളില്‍ എത്തുന്നു. കൃത്യം ഉന്നംപിടിച്ച് എല്ലിനെ പാറയ്ക്ക് മുകളിലേക്ക് എറിയുന്നു. എല്ലു പൊട്ടി മജ്ജ പുറത്തുവരുമ്പോള്‍ താടിക്കാരന്‍ കഴുകന് കുശാലായി ആഹാരം ലഭിക്കുന്നു. എല്ലിന്‍ കഷ്ണങ്ങളെ വരെ മിനിറ്റുകള്‍ക്കുള്ളില്‍ ദഹിപ്പിച്ചു ദ്രവരൂ പത്തിലാക്കാന്‍ പോന്നതാണ് ഇവയുടെ ആമാശയം.

വെള്ളത്തലയന്‍ കടല്‍പ്പരുന്ത് (Bald Eagle)

വടക്കേ അമേരിക്കയില്‍ കാണപ്പെടുന്ന ഒരിനം കടല്‍പ്പരുന്താണ് വെള്ളത്തലയന്‍ കടല്‍പ്പരുന്ത് (ഇംഗ്ലീഷ്: ആമഹറ ഋിഴഹല). അമേരിക്കന്‍ ഐക്യനാടുകളുടെ ദേശീയ പക്ഷിയും ദേശീയ ചിഹ്നവും ഇതാണ്. വെളുത്ത തലയും രോമമില്ലാത്ത കഴുത്തുമായ ഇവ കഷണ്ടിപ്പരുന്തെന്നും അറിയപ്പെടുന്നു. കാനഡ, അമേരിക്കന്‍ ഐക്യനാടുകള്‍, അലാസ്‌ക, മെക്‌സിക്കോയുടെ വടക്കന്‍ പ്രദേശങ്ങള്‍ എന്നിവിടങ്ങളിലാണ് ഇവയെ കണ്ടുവരുന്നത്. ഭക്ഷ്യലഭ്യതയുള്ള വലിയ ജലാശയങ്ങളുടെ സമീപമായി പ്രായംചെന്ന വൃക്ഷങ്ങളിലാണ് ഇവ താമസിക്കാറുള്ളത്. ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തോടെ അമേരിക്കന്‍ ഐക്യനാടുകളില്‍ ഈ കഴു കന്മാരുടെ എണ്ണം ഗണ്യമായി കുറഞ്ഞു വന്നിരുന്നു. 1995 ജൂലൈ 12 ന് വംശനാശം സംഭവിക്കാന്‍ സാധ്യതയുള്ള ജീവികളുടെ പട്ടികയില്‍പെടുത്തി ഇവയെ സംരക്ഷിക്കാന്‍ അമേരിക്കന്‍ സര്‍ക്കാര്‍ തീരുമാനിച്ചതിനു ശേഷം എണ്ണത്തില്‍ പുരോഗതിയുണ്ടായിട്ടുണ്ട്. 2007 ജൂണ്‍ 28 ന് ഇവയെ ആ പട്ടിക
യില്‍ നിന്നും നീക്കുകയും ചെയ്തു.
പ്രായപൂര്‍ത്തിയായ പരുന്തിന്റെ തൊങ്ങലിന് തവിട്ടുനിറവും തലയ്ക്കും വാലിനും വെള്ള നിറവുമാണ്. വാല് സാമാന്യം നീളമുള്ളതും അറ്റം കൂര്‍ത്തുമാണുള്ളത്. പിടയും പൂവനും കാഴ്ചയില്‍ ഒരുപോലെയിരിക്കുമെങ്കിലും ആണ്‍പരുന്തുകള്‍ക്ക് പെണ്‍പരുന്തുകളേക്കാള്‍ 25 ശതമാനം വലിപ്പം കുറവാണ്. ചുണ്ടിനും കാല്പാദങ്ങള്‍ക്കും കണ്‍പോളകള്‍ക്കും തെളിഞ്ഞ മഞ്ഞനിറമാണ്. കാലുകളില്‍ രോമങ്ങള്‍ കാണപ്പെടാറില്ല. കണങ്കാല്‍ ചെറു തും കരുത്തുറ്റതുമാണ്. വലിപ്പമുള്ള നഖങ്ങ
ളും ഇവയുടെ പ്രത്യേകതയാണ്. ഇരയുടെ മര്‍മ്മഭാഗത്ത് മുന്‍ നഖങ്ങള്‍ ആഴ്ത്തിയിറക്കിയാണ് ഇവ വേട്ടയാടുന്ന ഇരകളെ റാഞ്ചിയെടുക്കുന്നത്. കൊക്കുകള്‍ വലിപ്പമുള്ളതും കൊളുത്തുപോലെ വളഞ്ഞതുമാണ്. കൊക്കിന്റെ മുകളിലെ ചര്‍മ്മത്തിന് മഞ്ഞ നിറമാണുള്ളത്.

പ്രായപൂര്‍ത്തിയെത്താത്ത പരുന്തുകളുടെ തൊങ്ങല്‍ വെള്ളപ്പുള്ളികളോട് കൂടിയ തവിട്ട് നിറത്തിലാണ്. സാധാരണഗതിയില്‍ പരുന്തുകള്‍ പൂര്‍ണ്ണ വളര്‍ച്ച
യെത്തുന്നത് നാലാം വര്‍ഷമാണെങ്കില്‍കൂടിയും ചെറിയൊരു ശതമാനം മൂന്നാം വര്‍ഷത്തില്‍ പൂര്‍ണ്ണവളര്‍ച്ചയെത്താറുണ്ട്.
പ്രധാന ഭക്ഷണം മത്സ്യങ്ങളാണെങ്കില്‍ കൂടി യും പരിസ്ഥിതിയുടെ വ്യതിയാനങ്ങളോട് പൊരുത്തപ്പെട്ട് മറ്റു ഭക്ഷണങ്ങളും ഇവ ആഹാരമാക്കാറുണ്ട്. വെള്ളത്തിനു മുകളിലൂടെ പറന്ന് മത്സ്യങ്ങളെ റാഞ്ചിയെടുത്താണ് ആഹാരമാക്കുന്നത്. സ്വതന്ത്രമായി ജീവിക്കുന്ന പരുന്തുകളുടെ ശരാശരി ആയുസ്സ് 20 വയസ്സാണ്, കൂട്ടിലടച്ച് വളര്‍ത്തുന്നവയുടെ ആയുസ്സ് ഇതിലും കൂടുതലാണ്. ന്യൂയോര്‍ക്കില്‍ വളര്‍ത്തിയിരുന്ന ഒരു പരുന്ത് 50 വര്‍ഷത്തോളം ജീവിച്ചിരുന്നു. ഇവയുടെ ആയൂര്‍ദൈര്‍ഘ്യത്തിന്റെ കാര്യത്തില്‍ ജീവിയ്ക്കുന്ന ചുറ്റുപാടുകളും ഒരു ഘടകമാണ്. വടക്കേ അമേരിക്കയില്‍ കാണപ്പെടുന്ന പക്ഷികളില്‍ ഏറ്റവും വലിപ്പമുള്ള കൂട് നിര്‍മ്മിക്കുന്നത് വെള്ളത്തലയന്‍ കടല്‍പ്പരുന്താണ്. ഏകദേശം 4 മീറ്റര്‍ ആഴത്തില്‍ 2.5 മീറ്റര്‍ വിസ്താരത്തിലുള്ള ഈ കൂടുകള്‍ക്ക് 1.1 ടണ്ണോളം ഭാരവും വരും. ഈ പരുന്തുകളുടെ ചിലപ്പ് ഒരു തരം അടഞ്ഞ ചൂളമടി പോലെയാണ്, പ്രായപൂര്‍ത്തിയാകുന്തോറും ഇവയുടെ ശബ്ദത്തിന്റെ തീവ്രത കുറഞ്ഞു വരുന്നു.

കടല്‍ക്കാക്ക (Seagull)

ലാറിഡേ കുടുംബത്തിലെ ലാറി ഉപനിരയിലെ കടല്‍പ്പക്ഷിയാണ് കടല്‍ക്കാക്ക അഥവാ കടല്‍ക്കൊക്ക്. അവ ആളുകളുമായി ഏറ്റവും അടുത്ത ബന്ധം
പുലര്‍ത്തുന്നവയാണ്. മത്സ്യമാണ് പ്രധാന ഭക്ഷണം. ഇരയെ കണ്ടാല്‍ വെള്ളത്തിനു മുകളിലൂടെ കുറച്ചു ദൂരം പറന്ന്, വെള്ളത്തില്‍ ഊളി
യിട്ട് ഇരയെ പിടിക്കുന്നു. ചെളിയില്‍ നിന്ന് ജലത്തിലെ അകശേരുകികളെ പിടിക്കുന്നു. പറക്കുന്ന പ്രാണികളെയും പിടിക്കാറുണ്ട്. 

ഓക്ക് പക്ഷികളും സ്‌കിമ്മേഴ്‌സുമായി വിദൂരമായും വേഡര്‍ പക്ഷികളുമായി കൂടുതല്‍ വിദൂരമായും ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഇരുപത്തിയൊന്നാം നൂറ്റാണ്ട് വരെ, ലാറസ് ജീനസിലാണ് കടല്‍ക്കാക്കകളുടെ മിക്ക സ്പീഷീസുകളും സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടിരുന്നത്. എന്നാല്‍ ഈ ക്രമീകരണം ഇപ്പോള്‍ പോളിഫൈലെറ്റിക് ആയി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു, ഇത് പല ജീനസുകളുടേയും പുനരുത്ഥാനത്തിലേക്ക് നയിച്ചു.

Purple Gallinule

The purple gallinule is a brightly colored marsh bird that is about the size of a chicken. It has blue and green feathers, long yellow legs, very long toes and a red bill with a yellow tip.
The purple gallinule can be found in South Carolina, Georgia, Florida, Arkansas, Louisiana, Mississippi, Alabama, Texas, and Oklahoma. It winters on the Gulf Coast. It is also found in Central and South America and the West Indies.
The purple gallinule lives in freshwater marshes with aquatic vegetation like lily pads and pickerelweed.

The purple gallinule eats a wide variety of foods including frogs, grasshoppers, dragonflies, spiders and water plants.
Female purple gallinules lay six to ten eggs in a nest of dead tree stems and leaves. The nest is usually placed on a floating tussock, in a clump of sawgrass or in a thicket. Both parents incubate the eggs and feed the chicks. Purple gallinules perform a "changing of the guard" ceremony while they are nesting. One partner will bring the other partner incubating the eggs a leaf. The bird on the nest adds the leaf to the nest before turning incubation duties over to the other gallinule.
The purple gallinule is not a very good flyer, but it is an excellent wader. It uses its long toes to distribute its weight, and it can even walk on lily pads.

Great Spotted Woodpecker

The great spotted woodpecker is a medium-sized woodpecker. It nests in holes that it excavates in trees in broadleaved woodlands, large parks and gardens. It has a distinctive, bouncing flight, but is mostly likely to be heard, rather than seen, as it 'drums' away at a tree trunk during its breeding displays. Great spotted woodpeckers eat insects and larvae, probing tree trunks with their extremely sticky tongues to extract them from their nests. In autumn and winter, they will switch to eating berries and nuts, and will visit peanut feeders in gardens.

The great spotted woodpecker is black and white, with white shoulder patches and red underneath the tail. Males have a red patch at the back of the head. Only likely to be confused with the Lesser Spotted Woodpecker which is much smaller.
Widespread, although absent from northern Scotland and most of Ireland.

Stork-billed Kingfisher

The Stork-billed Kingfisher, is a tree kingfisher which is widely but sparsely distributed in tropical south Asia from India and Sri Lanka to Indonesia. This kingfisher is essentially resident throughout its range. Stork-billed Kingfisher is a species of a variety of well-wooded habitats near lakes, rivers or coasts.
The average life span of the kingfisher is two years. This is a very large kingfisher, 35 cm in length. The adult has a green back, blue wings and tail, and grey head. Its underparts and neck are buff. The very large bill and legs are bright red. The flight of the Stork-billed Kingfisher is laboured and flapping, but direct. Males and females look alike.
The call of this noisy kingfisher is a low and far reaching peer-por-por repeated every 5 seconds or so as well cackling ke-ke-ke-ke-ke-ke.

It perches quietly whilst seeking food, and is often inconspicuous despite its size. It is territorial and will chase away eagles and other large predators.
This species hunts frogs, crabs, rodents and young birds; but they are predominantly fish-eaters. Like other kingfishers, it is able to hover above the water while searching for fish.
Their heavy body weight gives them enough power to swoop down fast on a fish thatt is close to the water surface.

Garganey

The Garganey duck breeds in flooded fields and swamplands throughout Europe and Asia. This mid-sized duck can be recognized by the distinctive white stripe around its eye and the blue and white patches along its wings. Strictly migratory ducks, Garganeys travel from as far north as the United Kingdom to wintering grounds in the northern tropics of Africa. 

This species was first described by Linnaeus in 1758. Like other small ducks such as the common teal, this species rises easily from the water with a fast twisting wader-like flight.
Because the Garganey prefers wetland habitats, its most pressing threat is from land reclamation and drainage. The ducks are losing their habitats to reservoirs and dams that replace natural marshes.  Drier fields as a result of climate change and other types of human interference are also detrimental to the Garganey. While the ducks are hunted legally in much of Europe—which is largely sustainable and beneficial to conservation—illegal killing in Africa as well as lead poisoning has been marked as a threat to the Garganey population. Although the population remains healthy, scientists are noticing a steady decline (about 30 per cent every three generations). The problems facing the Garganey, specifically loss of wetlands, is representative of alarming issues for countless other migratory birds. 

ഓസ്‌ട്രേലിയന്‍ പെലിക്കന്‍ (Australian Pelican)

പെലിക്കനിഡെ കുടുംബത്തില്‍പെട്ട ഒരു വലിയ ജലപക്ഷി ആണ് ഓസ്‌ട്രേലിയന്‍ പെലിക്കന്‍ (പെലിക്കനസ് കോണ്‍സ്പിസില്ലാറ്റസ്). ഓസ്‌ട്രേലിയ, ടാസ്മാനിയ എന്നീ ഭൂപ്രദേശങ്ങളിലാണ് ഈ ഇനം കാണപ്പെടുന്നത്. വലിയ തടാകങ്ങള്‍, റിസര്‍വോയര്‍, നദികള്‍, അതുപോലെ എസ്റ്റ്യൂറികള്‍, ചതുപ്പുകള്‍, വരള്‍ച്ചയുള്ള പ്രദേശങ്ങളില്‍ താല്‍ക്കാലികമായി വെള്ളപ്പൊക്കമുണ്ടാകുന്ന പ്രദേശങ്ങള്‍, കൃഷിസ്ഥലങ്ങളില്‍ വെള്ളം പുറത്ത് വിടാനുള്ള ചാലുകള്‍, ഉപ്പുവെള്ളം, കുളങ്ങള്‍, തീരദേശ ലഗൂണ്‍സ് എന്നിവ ഇവയുടെ വാസസ്ഥലങ്ങളില്‍ ഉള്‍പ്പെടുന്നു. മുഖ്യമായും വെളുത്ത നിറമുള്ള ഇവയുടെ ചിറകുകള്‍ക്ക് കറുത്ത നിറവും കൊക്കിന് പിങ്ക് നിറവുമാണ് ഉള്ളത്. ഇന്ന് ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന പക്ഷികളില്‍ വച്ച് ഏറ്റവും വലിപ്പമേറിയ കൊക്കുകള്‍ ഈ പക്ഷിയുടേതാണ്. മത്സ്യമാണ് ആഹാരമെങ്കിലും അവസരം ലഭിച്ചാല്‍ പക്ഷികളെയും മറ്റ് അവശിഷ്ടങ്ങളും ഭക്ഷിക്കും.

മറ്റു പെലിക്കന്‍ വര്‍ഗങ്ങളുമായി താരതമ്യം ചെയ്താല്‍ ഒരു ഇടത്തരം വലിപ്പമുള്ള പക്ഷിയാണ് ഓസ്‌ട്രേലിയന്‍ പെലിക്കന്‍. അവയുടെ ചിറകുകള്‍ക്ക് 2.3 മുതല്‍ 2.6 മീറ്റര്‍ വരെ നീളവും 4 മുതല്‍ 13 കി.ഗ്രാം വരെ തൂക്കമുള്ളതായി രിക്കും. പിങ്ക് നിറത്തിലുള്ള കൊക്കുകള്‍ പക്ഷികളില്‍ വച്ച് ഏറ്റവും വലിപ്പമേറിയതാണ്. രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ളവയില്‍ ഏറ്റവും വലിയ കൊക്കിന് 50 സെന്റീമീറ്റര്‍ നീളം ഉണ്ടായി രുന്നു. പെണ്‍പക്ഷികള്‍ താരതമ്യേന അല്പം ചെറുതാണ്. അവയുടെ കൊക്കുകള്‍ക്കും നീളം കുറവായിരിക്കും. കൊക്കിന്റെ നീളം മൂലം മൊത്തം ശരീരത്തിന്റെ നീളം കൂടുകയും അതുവഴി ഏറ്റവും നീളമുള്ള പെലിക്കന്‍ എന്ന നിലയില്‍ ഡാല്‍മേഷ്യന്‍ പെലിക്കന്റെയൊപ്പം ഒന്നാം സ്ഥാനം പങ്കുവെയ്ക്കുകയും ചെയ്യുന്നു

മീന്‍കൊത്തിച്ചാത്തന്‍ (White Throated Kingfisher)

കേരളത്തില്‍ ഗ്രാമങ്ങളിലും നഗരങ്ങളിലും ഒരുപോലെ കാണപ്പെടുന്ന പക്ഷിയാണ് മീന്‍കൊത്തിച്ചാത്തന്‍. ഇത് മറ്റ് പൊന്‍മാനുകളി ല്‍ നിന്നും വ്യത്യസ്തരാണ്. ഇവയുടെ ഏറ്റവും വലിയ പ്രത്യേകത ജലാശയങ്ങളെ മാത്രം ആശ്രയിച്ചല്ല ഇവ ജീവിക്കുന്നതെന്നാണ്.

കരയിലെ കീടങ്ങളെയും തേടിപ്പിടിച്ച് ഇവ ഭക്ഷിക്കാറുണ്ട്. മൈനയോളം വലിപ്പമുള്ള മീന്‍കൊത്തിച്ചാത്തന് നിറം തിളക്കമുള്ള ആകാശനീലയാണ്. കഴുത്ത്, തല, അടിഭാഗം എന്നിവയ്ക്ക് കടുത്ത തവിട്ട് നിറവും നെഞ്ചിന്റെ ഭാഗം തൂവെള്ളനിറവും പ്രകടമാണ്. നീണ്ടുതടിച്ച് കൂര്‍ത്ത കടും ചുവപ്പ് നിറത്തിലുള്ള കൊക്കും ഇവയുടെ പ്രത്യേകതകളാണ്. പറക്കുമ്പോള്‍ കറുത്ത ചിറകുകളില്‍ കൃത്യമായ വെള്ളനിറവും കാണാം. പല്ലി, പഴുതാര, വിട്ടില്‍, വണ്ടുകള്‍, മീന്‍, വാല്‍മാക്രി എന്നിവയാണ് ഇവയുടെ പ്രധാന ആഹാരം. ജലാശയങ്ങളുടെ ഓരത്ത് ഇരതേടിയിരുന്ന് ജലനിരപ്പിന് മുകളിലെത്തുന്ന മീനുകളെ റാഞ്ചിയെടുക്കാന്‍ ഇവ മിടുക്കരാണ്. കരയിലായിരുന്നാലും വെള്ളത്തിലായിരുന്നാലും ഇരകളുടെ നേരിയ ചലനം പോലും ഇവ ശ്രദ്ധിക്കും. പതിയിരുന്ന് ഇരതേടുന്നത് മീന്‍കൊത്തിച്ചാത്തന്മാരുടെ ശീലമാണ്. ചവറുകള്‍ക്കിടയിലൂടെ ഇഴഞ്ഞുനീങ്ങുന്ന അരണക്കുഞ്ഞുങ്ങളെ അണുവിട തെറ്റാതെ റാഞ്ചിയെടുക്കുന്നത് കാണേണ്ട കാഴ്ചയാണ്. ഇര തേടിയിരിക്കുമ്പോള്‍ അസ്വാഭാവി കമായി എന്തെങ്കിലുമുണ്ടായാല്‍ ഉച്ചത്തില്‍ ചിലച്ചുകൊണ്ട് അസ്വസ്ഥത പ്രകടിപ്പിക്കാറുമുണ്ട്. സാധാരണ പൊന്‍മാനുകളെ പോലെ തോട്, കനാല്‍, കുഴികള്‍ എന്നിവിടങ്ങളില്‍ ഈര്‍പ്പമുള്ള മണ്ണ് തുരന്നാണ് കൂടുകള്‍ നിര്‍മിക്കാറുള്ളത്. ഇണപ്പക്ഷികള്‍ ഒരുമിച്ചാണ് കൂടൊരുക്കുന്നത്. മൂന്ന് മുതല്‍ അഞ്ചുവരെ മുട്ടകളാണ് സാധാരണ കാണപ്പെടുന്നത്.ഫെബ്രുവരി മുതല്‍ ഓഗസ്റ്റ് വരെയാണ് പ്രജനനകാലം.

കോരിച്ചുണ്ടന്‍ എരണ്ട (Northern shoveller)

കോരിച്ചുണ്ടന്‍ എരണ്ടയ്ക്ക് ഇംഗ്ലീഷിലെ പേര് Northern shoveler, Northern shoveller  എന്നും ശാസ്ത്രീയ നാമം Anas clypeata  എന്നുമാണ്. ദേശാടനപക്ഷിയാണ്.
ഇവ യൂറോപ്പ്, ഏഷ്യ എന്നീ രാജ്യങ്ങളുടെ വടക്കന്‍ പ്രദേശങ്ങളിലും വടക്കേ അമേരിക്കയുടെ മിക്ക പ്രദേശങ്ങളിലും പ്രജനനം നടത്തുന്നു. തണുപ്പുകാലത്ത് ദക്ഷിണ യൂറോപ്പ്, ആഫ്രിക്ക, ഇന്ത്യന്‍ ഉപഭൂഖണ്ഡം, തെക്ക് കിഴക്കന്‍ ഏഷ്യ, മധ്യഅമേരിക്ക, തെക്കേ അമേരിക്കയുടെ വടക്ക് എന്നിവിടങ്ങളിലേക്ക് ദേശാടനം ചെയ്യുന്നു. ഇന്ത്യയിലേക്ക് ദേശാടനം നടത്തുന്നവ ഹിമാലയത്തിനു മുകളിലൂടെയാണ് വരുന്നത്. ഇവയുടെ കൊക്കിന്റെ പ്രത്യേകതകൊണ്ട് തിരിച്ചറിയാന്‍ എളുപ്പമാണ്.

വെളുത്ത നെഞ്ച്, ചെമ്പന്‍ നിറമുള്ള വയറും വശങ്ങളും. നീളം 48 സെ.മീ, 76 സെ.മീ ചിറകു വിരിപ്പ്, 600 ഗ്രാം തൂക്കം.
കൊക്ക് ഒരു വശത്തു നിന്നും മറ്റേ വശത്തേക്ക് ആട്ടിക്കൊണ്ട്, കൊക്കുകൊണ്ട് ഭക്ഷണമായ ചെടിയുടെ ഭാഗങ്ങള്‍ അരിച്ചെടുക്കുന്നു. ജലജീവികളായ അകശേരുകികളേയും ഭക്ഷിക്കുന്നു. കൊക്കിന്റെ ചീര്‍പ്പുപോലുള്ള ഭാഗങ്ങള്‍ അരിപ്പപോലെ ഉപയോഗിക്കുന്നു. അടിത്തട്ടില്‍ ചെളിയുളള ചതുപ്പുകളില്‍ ധാരാളം അകശേരുകികള്‍ ഉള്ളതുകൊണ്ട് ഇവയെ ഇത്തരം സ്ഥലങ്ങളില്‍ കൂടുതലായി കാണുന്നു.
തുറന്ന ജലാശയങ്ങളില്‍ നിന്നും അകലെ പുല്ലുകള്‍ നിറഞ്ഞ സ്ഥലത്ത് കൂട് ഉണ്ടാക്കുന്നു.വെള്ളത്തിലും വായുവിലും ഇണയെ ആകര്‍ഷിക്കാനുള്ള അഭ്യാസപ്രകടനങ്ങള്‍ നടത്തുന്നു. പൊതുവെ അധികം ശബ്ദമുണ്ടാക്കാത്ത പക്ഷിയാണ്.

ട്രീ സ്വാല്ലോ (Tree Swallow)

ഹിറണ്ടിനിഡേ കുടുംബത്തിലെ ഒരു ദേശാടന പക്ഷിയാണ് ട്രീ സ്വാല്ലോ (Tachycineta bicolor). 

അമേരിക്കയില്‍ കാണപ്പെടുന്ന ട്രീ സ്വാല്ലോ ആദ്യമായി 1807-ല്‍ ഫ്രഞ്ച് പക്ഷിശാസ്ത്രജ്ഞനായ ലൂയി വിയേലിയോട്ട് ഹിറണ്ടൊ ബൈകളറായി വിശേഷിപ്പിച്ചു. ഇവയ്ക്ക് കറുത്ത ചിറകുകള്‍, വാല്‍ ഒഴികെയുള്ള മുകള്‍ഭാഗത്തിന് തിളങ്ങുന്ന നീല പച്ച നിറവും, ചുണ്ടുകള്‍ക്ക് കറുപ്പ് നിറവും, കണ്ണ് ഇരുണ്ട തവിട്ട് നിറവും, കാലുകളും പാദങ്ങളും ഇളം തവിട്ട് നിറവുമായിരിക്കും.